Kur'an Časni

Rekoše: "O oče naš! Šta ti je, ne vjeruješ nam za Jusufa, a uistinu, mi smo njegovi iskreni savjetnici?

أَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا يَرْتَعْ وَيَلْعَبْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ

Pošalji ga sutra s nama da se zabavi i razonodi, mi ćemo ga, sigurno, čuvati.

Pošalji ga s nama sutra da se provede i izigra, a uistinu, mi ćemo biti njegovi čuvari."

قَالَ إِنِّي لَيَحْزُنُنِي أَنْ تَذْهَبُوا بِهِ وَأَخَافُ أَنْ يَأْكُلَهُ الذِّئْبُ وَأَنْتُمْ عَنْهُ غَافِلُونَ

Biće mi doista žao ako ga odvedete, a plašim se da ga vuk ne pojede kad vi na njega ne budete pazili" – reče Jakub.

(Jakub) reče: "Uistinu, mene žalosti da odete s njim, i bojim se da će ga pojesti vuk, a vi biti o njemu nemarni."

قَالُوا لَئِنْ أَكَلَهُ الذِّئْبُ وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّا إِذًا لَخَاسِرُونَ

"Kako će ga vuk pojesti, a nas ovoliko!" – rekoše oni – "mi bismo tada zaista bili izgubljeni.

Rekoše: "Ako ga pojede vuk - a mi družina - uistinu bismo mi tad bili gubitnici."

فَلَمَّا ذَهَبُوا بِهِ وَأَجْمَعُوا أَنْ يَجْعَلُوهُ فِي غَيَابَتِ الْجُبِّ ۚ وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُمْ بِأَمْرِهِمْ هَٰذَا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ

I kada ga odvedoše i odlučiše da ga bace na dno bunara, Mi mu objavismo: "Ti ćeš ih o ovom postupku njihovu obavijestiti, a oni te neće prepoznati."

Pa pošto odoše s njim i saglasiše se da ga smjeste na dno bunara, i objavismo mu: "Sigurno ćeš ih obavijestiti o odluci njihovoj, a oni neće opaziti."

وَجَاءُوا أَبَاهُمْ عِشَاءً يَبْكُونَ

I uvečer dođoše ocu svome plačući.

I dođoše ocu svom uz jaciju plačući,

قَالُوا يَا أَبَانَا إِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَتَرَكْنَا يُوسُفَ عِنْدَ مَتَاعِنَا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ ۖ وَمَا أَنْتَ بِمُؤْمِنٍ لَنَا وَلَوْ كُنَّا صَادِقِينَ

O oče naš" – rekoše – "bili smo otišli da se trkamo, a Jusufa smo ostavili kod naših stvari, pa ga je vuk pojeo. A ti nam nećeš vjerovati, iako istinu govorimo.

Rekoše: "O oče naš! Uistinu, mi smo išli da se utrkujemo, a ostavili smo Jusufa kod opreme naše, pa ga je pojeo vuk. A nisi ti taj koji će nam povjerovati, iako istinu govorimo."

وَجَاءُوا عَلَىٰ قَمِيصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ ۚ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَمْرًا ۖ فَصَبْرٌ جَمِيلٌ ۖ وَاللَّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ